από το 1970 εώς σήμερα
Η ευρύτερη περιοχή εντάσσεται τότε στο σχέδιο πόλεως και το οικοδομικό τετράγωνο 479 στη συμβολή των οδών Μαραθωνομάχων και Βυζαντίου χαρακτηρίζεται ως χώρος ανεγέρσεως Ιερού Ναού (ΦΕΚ 21/11-2-1970 τεύχος Δ΄). Μετά από έξι χρόνια ο χώρος απαλλοτριώνεται. Ο ιδιοκτήτης αποζημιώνεται από το Δήμο με χρήματα που είχαν καταβάλει οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής.
Από το 1976, λοιπόν, τοποθετείται στο οικοδ. τετράγωνο 479 ένα μεγάλο μεταλλικό εικονοστάσι με την εικόνα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού κι ένα καντήλι που από τότε μέχρι σήμερα παραμένει αναμμένο με τη φροντίδα των κατοίκων.
Τον Μάρτιο του 1992 συγκροτείται για τον σκοπό αυτό ο «Σύλλογος Ανεγέρσεως Ιερού Ναού Αγ. Κοσμά του Αιτωλού Αμαρουσίου». Το καταστατικό του Συλλόγου εγκρίνεται από το Πρωτοδικείο Αθηνών (απόφαση υπ’ αριθμ. 18554/1-9-1992) και το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο αποτελείται από τους:
Πρόεδρος
Καραχρήστος Σπυρίδωνας
Αντιπρόεδρος
Παπακώστας Βασίλειος
Ταμίας
Σωτηρίου Κωνσταντίνος
Γραμματέας
Νιργιαννάκη Νεκταρία
Μέλη
Πάτερου Γεωργία
Μπελεγράτης Γεώργιος
Κυριακόπουλος Παναγιώτης
Κυριακοπούλου Παναγιώτα
Σπυράκη Ηρακλή
Οι προσπάθειες του Συλλόγου ευοδώθηκαν και με τη βοήθεια του Θεού και τις ευλογίες του Αγίου Κοσμά, την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου τον Απρίλιο του 1992 τοποθετείται στο εν λόγω ακίνητο ένας προκατασκευασμένος μικρός Ναός 30 τ.μ. περίπου.
Προς το τέλος του ιδίου έτους σε συνεννόηση με το Δήμο τοποθετούνται πρόχειρα στο χώρο ανεγέρσεως του ι. ναού προκατασκευασμένες σχολικές αίθουσες προς διευκόλυνση των υπό ανέγερση σχολείων της περιοχής με συμφωνία να μείνουν μέχρι τη θεμελίωση του νέου Ναού.
Σύντομα, ο Μητροπολίτης Αττικής Δωρόθεος χαρακτηρίζει τον Ναό ενοριακό, καθορίζοντας τα όρια της ενορίας με το υπ’ αρ. 6 ΦΕΚ 1/2/1993 έγγραφο. Την 12ην Απριλίου 1993 διορίζεται ο π. Λάμπρος Φωτόπουλος πρώτος εφημέριος και πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, ο οποίος παραμένει στο Ναό μας μέχρι και σήμερα.
Ο χώρος περιφράσσεται πρόχειρα και τοποθετούνται καμπαναριό με δύο μεγάλες καμπάνες, μια υπερμεγέθης εικόνα του Αγ. Κοσμά του Αιτωλού και ένας μεγάλος μεταλλικός Σταυρός.Προς το τέλος του ιδίου έτους σε συνεννόηση με το Δήμο τοποθετούνται πρόχειρα στο χώρο ανεγέρσεως του ι. ναού προκατασκευασμένες σχολικές αίθουσες προς διευκόλυνση των υπό ανέγερση σχολείων της περιοχής με συμφωνία να μείνουν μέχρι τη θεμελίωση του νέου Ναού.
Με πανηγυρικό τρόπο εορτάζεται για πρώτη φορά το εκκλησάκι στις 24 Αυγούστου 1992 με έκδηλη την αγάπη του κόσμου.
Οι αυξανόμενες ανάγκες της ενορίας επιβάλλουν δύο φορές την επέκταση του μικρού προκατασκευασμένου Ναού και στις 21 Δεκεμβρίου του 1993 με την έλευση τεμαχίου αγ. Λειψάνου του Αγ. Κοσμά του Αιτωλού από την Άνδρο τίθεται ο θεμέλιος λίθος για την ανέγερση του νέου ιερού Ναού.
Ο δήμος, με αφορμή την ύπαρξη των προκατασκευασμένων σχολικών αιθουσών, θέτει αντιρρήσεις στην ανέγερση του ι. Ναού παρά την αρχική του συγκατάθεση.
Ο κόσμος σύσσωμος και συσπειρωμένος γύρω από τον πρωτοστάτη π. Λάμπρο αλλά και με την σημαντική συμβολή του εμπνευσμένου εργολάβου κ. Δημητρίου Τόλια, με κόπο και αγώνα, αλλά και με το δίκιο φυσικά με το μέρος τους, κατάφεραν να συνεχίσουν την θεμελίωση και την ανέγερση του ι. Ναού.
Εδώ ας αναφέρουμε τα ονόματα των πνευματικών πατέρων π. Εμμανουήλ Καλύβα, π. Σαράντη Σαράντο, π. Ιωάννη Νιργιαννάκη που και τότε πρωτοστάτησαν, αλλά και αργότερα συνέβαλλαν ουσιωδώς με διάφορους τρόπους στην προσπάθεια ανεγέρσεως του ι. Ναού.
Πρώτα χτίστηκε ο Ναός του παρεκκλησίου των Αγίων Νεομαρτύρων του οποίου τα θυρανοίξια έγιναν τον Απρίλιο του 1994 και στην συνέχεια ο κυρίως Ναός του Αγ. Νεομάρτυρος και Ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού.
Το μικρό προκατασκευασμένο εκκλησάκι το οποίο παρέμεινε στα όρια της αυλής του νέου Ναού, χωρίς βέβαια τις προεκτάσεις, αφιερώθηκε πλέον στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Χριστόφορο (9 Μαΐου). Τα θυρανοίξιά του έγιναν τον Απρίλιο του 2007 από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσογαίας κ. Νικόλαο, ως τοποτηρητή της Ι. Μ Αττικής.
Οι συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες της ενορίας επιβάλλουν το διορισμό δεύτερου ιερέως. Έτσι από τον Σεπτέμβριο του 2002 έως το 2006 διορίζεται ο π. Χριστόδουλος Ζερβός, από τον Αύγουστο του 2006 έως τον Απρίλιο του 2011 ο π. Ευθύμιος Μουζακίτης και από τον Οκτώβριο του 2011 έως σήμερα ο π. Σταύρος Ξυραφάς.
Πλήθος κλήρου, λαού και εκπροσώπων των τοπικών αρχών με κάθε επισημότητα, ενθουσιασμό, χαρά, αλλά και συγκίνηση βλέπουν τους κόπους και τα όνειρά τους να πραγματοποιούνται, συμμετέχοντας με όλη τους την ψυχή στην πανέμορφη και πολύωρη αυτή τελετή.
Ο π. Λάμπρος ιδιαίτερα, αλλά, και οι περισσότεροι ενορίτες μαρτυρούν την ζωντανή παρουσία του Αγίου συνεχώς. Παρουσία με θαύματα κατά τη διάρκεια της ανεγέρσεως, αφενός, βοηθώντας έτσι να ξεπεραστούν οι όποιες δυσκολίες, αλλά και αφετέρου, σε όλους όσους όλα αυτά τα χρόνια με πίστη τον επικαλούνται, απολαμβάνοντας έτσι την ευλογία και τη χάρη του στη ζωή τους.
